LAOS 19/12 - 22/12

LAOS
LUANG PRABANG

Al een hele tijd niets geschreven door tijdgebrek, slecht internet of soms gewoon geen zin/ te moe.
Na onze Gibbon Experience nemen we de slow- boat van 2 dagen over de Mekong naar Luang Prabang met een overnachting in een klein dorpje Pakbeng. In de boot hebben we een hotel gereserveerd, maar doordat ze die overboekt hadden werden we door-gesluisd naar de vriend van de broer van de hoteleigenaar. De volgende ochtend krijgen we een lift terug naar de boot op een motor met zijspan. De slowboat is overvol met mensen en bagage en de 2e dag is het flink koud waardoor we heel veel laagjes over elkaar aantrekken. Een leuke tocht waarbij we genieten van het dagelijkse leven van de bewoners aan de kant, die voornamelijk van visvangst leven.
Bij aankomst in de haven moeten we flink wat trappen op met alle bagage, maar wordt mijn tas- trolley direct tussen alle rugzakken, door een kruier, er uitgevist als zijnde een tas die niet gesjouwd kan worden door de eigenaar. Ik laat het deze keer maar gebeuren.
Luang Prabang is een prachtig stadje met veel charme, veel tempels, waarvan we er een flink aantal bezoeken en prachtige Franse koloniale gebouwen. Maar ook een ontzettend leuke nachtmarkt, waar we elke avond even overheen lopen en natuurlijk ook het een en ander ( lees sjaals) inslaan. Later deze week stuur ik een pakket van 7 kg per boot naar huis. Heerlijk, heb weer ruimte in mijn tas.
Het stempel van de Franse overheersing is nog duidelijk zichtbaar door de vele café en restaurants met overal vers gebakken croissants en baguettes. Heerlijk. We bezoeken het Royal Palace, prachtig marmer, mozaïek, en veel pracht en praal, maar is er weinig of geen geld om iets te restaureren helaas.
We lopen over de bamboe brug over de rivier de Nam Ka, die alleen in het droge seizoen gebruikt wordt en elk jaar opnieuw gebouwd moet worden.
Om 5 uur in de ochtend opgestaan om de monniken in de stad te zien lopen op hun ronde hun voedsel bij elkaar te bedelen. Indrukwekkend te zien hoe velen op een klein krukje langs de kant van de weg zitten om monniken van voedsel te voorzien.
Zo vroeg is de markt ook al in volle gang en verbaas ik me over wat er allemaal aangeboden wordt: gegrilde rat,vogel, varkensoor, vissen, eenden etc. De stank en rotzooi is erg. We eten diverse Laotiaanse gerechten zoals " Laab" en "Pad Thai"
Verder bezoeken we een zeer informatief etnisch centrum waar uitleg wordt gegeven over de noordelijke heuvelstammen en brengen de avond door in het theater waar een Laotiaanse dans wordt opgevoerd.

PHONSEVAN 23/12 - 24/12
Met een tuktuk met 10 man en alle bagage op weg naar het busstation waar we met zijn 13- en in een minibus worden gepropt en alle bagage hoog op het dak wordt opgestapeld. Ik voel me net zo' n Marrokkaanse reiziger uit de jaren 70. De volgende 7 uur worden we door elkaar geslingerd als we bocht na bocht door de bergen rijden. De huizen die we passeren zijn hutjes op palen die boven het ravijn hangen. De meesten zijn gemaakt van bamboe met rieten daken, maar ook enkele van hout met golfplaten daken. Het dagelijkse leven glijdt aan ons voorbij; kids die naar school lopen, kippen, honden en koeien die midden op straat lopen en na veel getoeter een stap opzij doen, maar ook een man in boxer die op straat zijn tanden staat te poetsen.
Overal waar we langs komen ligt op grote zeilen rijst te drogen.
Phonsevan is niet zo' n leuk stadje en heeft weinig sfeer. Na de bombardementen tussen 1968-1975 is de oude stad vernietigd en is 20 km verder Phonsevan -vanwege het nabij gelegen vliegveld- als nieuwe stad opgebouwd. We gaan met de eigenaar van ons hotel naar de vlakte der kruiken. Een vlakte die bezaaid ligt met wel 2 meter hoge kruiken die mogelijk ooit gebruikt werden als urn. Verder kan je hier niet van de paden af, daar het gebied bezaaid ligt met 80 miljoen niet ontplofte clusterbommen, die nog dagelijks het leven van de inwoners bepalen.
Hoogtepunt van de dag is een bezoek aan een 50 km verderop gelegen Hmong-dorpje. De hoteleigenaar behoort ook tot deze stam en spreekt hun dialect, wat ons de mogelijkheid geeft van alles te vragen en bij een oudere vrouw binnen uitgenodigd te worden. Alles bevindt zich in 1 enkele ruimte: balen rijst, brommer, slaapkamer (afgescheiden met gordijn), maar ook het kookgedeelte met open vuur. Sjoerd en ik krijgen een plastic krukje om op te zitten.
De oorlogsgeschiedenis is nog overal om je heen. Overal zien we bomhulzen die een 2e leven hebben gekregen als voederbak, kruidentuin of als paal om huis op te bouwen.
Het is vakantietijd en alles staat deze dag in het teken van de voetbalwedstrijd onder de dorpsgenoten. Iedereen is uitgelopen en zit langs de zijkant. Als een auto het dorp in wil rijden wacht deze tot de bal aan de andere kant van het veld is om dan snel het veld over te rijden. Erg komisch om te zien. De spelers hebben diverse outfits aan variërend van zwembroek tot sportbroek en van slipper, gymp tot sportschoen. Er zijn niet echt 2 partijen te onderscheiden.

VIENTANE, PAKSE EN DON KHON 25/12 - 31/12
Heerlijk kerstdiner in Vientane. En sinds maanden weer eens genoten van een geitenkaas salade. Veel tempels bezocht en leuk gesprek gehad met enkele monniken in het Boeddhapark.
Ook een voorlichtingscentrum en revalidatie ziekenhuis bezocht die zich geheel hebben gericht op hulp aan mensen die een ledemaat missen door de nog steeds regelmatig ontploffende clusterbommen, in de rijstvelden en akkers. Gruwelijk dit leed.
We vliegen van Vientane naar Pakse, maar na het inchecken zijn Sjoerd en ik beiden vergeten onze zakmessen uit onze handbagage te halen en moeten we die inleveren. Ik vraag tegen beter weten in of ik ze niet terug mag stoppen bij de ingecheckte bagage. Dat is geen enkel probleem en ik loop terug door de paspoortcontrole naar de incheckbalie waarna er iemand mij naar buiten begeleidt, waar de kar met koffers staat. Alle koffers er af, mijn tas open, mesjes erin en kan ik daarna zonder enig controle terug lopen. Heel makkelijk. In Pakse maken we een tour over het Bolavenplateau, een "loop" van 200 km, waarbij we thee en koffieplantages zien, diverse prachtige watervallen en enkele authentieke dorpjes bezoeken met prachtige bamboehuizen en vrouwen met grote klossen door hun oren. De laatste dagen van het jaar 2015 brengen we door op Don Khon, 1 van de 4000 eilanden in de Mekong. De reis er naar toe was weer bijzonder en zaten we op terrasstoelen in het middenpad van de bus omdat ook deze bus overboekt was. Don khon is rustig eiland waar we gewandeld en gefietst hebben over hele smalle paadjes. Mindere ervaring was dat ik belaagd werd door groepje kleuters, die allemaal enthousiast aan mijn fiets gingen hangen, standaard uit zetten, er op klommen, waarna 'pa' vervelend dichtbij kwam staan en onderzocht waar ik mijn geld bewaarde, de kids aan mijn tas zaten en probeerde die open te maken onder aanmoediging van pa zo leek het. Het was heel lastig om ze van de fiets af te krijgen en door te fietsen.
Oud en nieuw gaat hier volledig langs ons heen.
2016 starten we in Cambodja