FLORES 2/12 - 9/12

FLORES
LABUAN BAJO 2/12
Het eerste hostel heeft rood beddengoed en moet zorgvuldig vermeden worden ivm verdoezelen van bedbugs. Zoek een ander hostel en geniet ontzettend van een warme douche. Maak een trip naar de spiegelgrot met prachtige fossielen van vissen en schildpad. Er zitten heel veel vleermuizen en ben ik de enige bezoeker. Volgende dag een prachtige tocht door de bergen naar spinnenweb rijstvelden die uniek zijn voor Flores. Een hele klim naar 1100 meter om de rijstvelden van bovenaf te kunnen bewonderen. Prachtige structuur. Elke familie bezit 1 part van het web dat voldoende rijst geeft voor de hele familie. Voor elke zoon wordt ook een part gekocht. Weer beneden plukken we onze eigen mango en is dat heerlijk na de wandeling. We bezoeken een schooltje in Todo waar de kinderen buiten les krijgen. Tot slot een bezoek aan een waterval ( Cunca Walung) en traditioneel dorpje met een gids die er flink de pas in zet en niet meer op of om kijkt. . Ik voetbal met de kids, vrouwen hangen wasgoed over struiken om te drogen en koeien lopen kris kras rond. Na een pittige afdaling begint het, na 10 maanden droogte, gigantisch te onweren en te regenen, een stortbui overvalt ons en besluiten we niet verder te gaan. (helaas geen waterval). Na een uur kom ik werkelijk doorweekt weer boven en is het dan nog 2 uur rijden terug naar hostel.
RUTENG 4/12
Na mijn laatste overnachting( zie nachtelijke geluiden) ben ik blij te vertrekken richting Ruteng, plaats zo'n 6 uur rijden naar het oosten van Flores. Met de bus rijden we door de bergen met heel veel haarspeldbochten. Prachtige natuur, kleine dorpjes en veel macadamia bomen. Dit keer overnacht ik in een prachtig klooster bij de nonnen. Wat is het hier schoon en wat is het genieten van een hete douche. In de ochtend word ik gewekt door lieflijk gezang van de zusters en kraaien van de haan. Bij de zusters geen WiFi en minstens half uur lopen naar dorp. In de ochtend een geweldige trip naar een grot in Luang Bua. De tocht er heen gaat over een erbarmelijk slechte weg, vol gaten, modder en rotsblokken. (20 km) af een toe passeren we een dorpje in the middel of nowhere. Hier zijn zeer recent opgravingen gedaan en hebben ze botten van homo floriences gevonden van 1 meter groot. Er is een klein huisje ingericht als museum. met informatie over alle vondsten. Helaas nog niet in het Engels. Tot slot nog een bezoek aan een traditioneel dorpje Ruteng Puu. We worden begroet door studenten die de rondleiding geven. Leuk en interessant gesprek met ze over studie, relaties en tradities. Bij uitzondering mag ik de huizen van binnen bekijken. Alles gemaakt van hout en bamboe. Er hangen nog originele trommels en schilden.
Het regenseizoen is nu echt begonnen en elke dag rond 2 uur begint het flink te regenen. Ik reis daarom nu veel in de middag en gebruik de ochtenden om van alles te zien.
BAJAWA 5/12
Bajawa ligt zo'n 250 km verder oostwaarts. Toeristen en meeste backpackers zijn hier niet meer te vinden. Een stadje met een markt en veel eettentjes op straat. De auto is een belangrijk bezit en wordt dagelijks zo niet 2x per dag gewassen.
Op 1 uur afstand zijn nog 2 bewoonde traditionele dorpjes in de buurt, Bena en Luba die ik bezoek. Een fantastische ervaring door het contact die ik met enkelen van hun had. In Bena ontmoet ik een inwoner die een beetje Nederlands spreekt. Hij is 89 en vertelt me over hun dorp, tradities en over de gewoonte van vrouwen om op Beatle nut te kauwen. De meeste vrouwen hebben hierdoor rode tanden of wat er nog van over is. Ook legt hij me de spelregels uit van het spel kalaha wat door velen gespeeld wordt. Het is een plankje met 10 kuiltjes waar bonen in liggen die door 2 spelers om de beurt van plaats wisselen. Wie heeft als eerste al zijn kuiltjes leeg. In het dorp Luba heb ik contact met enkele kinderen die aan het spelen zijn met een bal van bamboe en een heel bijzondere oude dame, met zwarte en groezelige handen, die vertelt over haar overleden man, haar huis waar ze nu alleen woont en voor me zingt en danst met de gratie van een balletdanseres. Prachtig en heel ontroerend. De meeste vrouwen weven prachtige ikat doeken en verven die met natuurlijke materialen.
ENDE - MONI 7/12
Mijn laatste tocht verder oostwaarts naar Moni via Ende.
Ik ben blij verrast als mijn bus een auto blijkt te zijn. We maken diverse stops en omwegen om een brief, een pakketje, een baal rijst en een zak kleding op te halen op diverse adressen. Onderweg stappen nog 3 locals in en is de auto vol. De mannen praten luid en lachend roken ze hun sigaretjes in de auto. In verband met geldgebrek worden sigaretten per stuk verkocht. Het is een prachtige tocht door bamboebossen, langs kleine dorpjes en zie je overal kinderen langs de weg lopen naar school.
Voor de huizen zie je overal plastic zeilen liggen waarop rijst en macadamia noten te drogen liggen. We stoppen bij Panta Pangajawa, een strand bezaaid met prachtige blauw-groene stenen. Onderweg is er een lange file van auto's en scooters. Wij rijden er voorbij en blijkt er politiecontrole te zijn. Iedereen die stil bleef staan is niet in het bezit van een rijbewijs en probeert zo de boete te vermijden. ( soms wachten ze rustig 4 uur, want een andere weg is er niet) ongelooflijk hoeveel mensen zonder rijbewijs rijden.
In Ende worden alle pakketjes weer bij iedereen afgeleverd. Ik eet samen met de locals in een stalletje en stap ik over in een andere truck die me naar Moni zal brengen. Dit keer een zeer agressieve rijder, die hard rijdt en inhaalt waar het op die smalle bergweggetjes niet echt handig is, en voortdurend rochelt. Ik zeg maar niets, heeft meestal negatief effect.
Op weg naar Moni rijden we over de enige smalle bergweg met aan een zijde een ravijn en aan de andere kant een hoge bergwand. Schrik behoorlijk als er vlak achter onze auto een klein rotsblok naar beneden komt. 15 minuten later een lange file. Er ligt een rotsblok van 3x3 meter op de weg. Er wordt hard gewerkt om het in kleinere stukken te hakken en elk 1/2 uur mogen er een paar auto/ scooters door. Uren later arriveer ik in Moni waar een heerlijke homestay, met uitzicht over de rijstvelden, op me wacht. Heel hartelijk welkom geheten door de hele familie, ga ik samen met de eigenaar, direct de door mij uit Nederland meegenomen zakjes groentezaad, in hun groentetuin planten. Ze zijn heel behulpzaam met het regelen van vervoer naar de 3 kleurenmeren op de Kelimutu vulkaan voor diezelfde nacht om 04.00 uur. De zonsopkomst is geweldig en de meren hebben inderdaad verschillende kleuren. Elke paar jaar wisselen de kleuren o.i.v mineralen. Nu zijn ze groen, blauw- groen en bruin. Wat een rust en stilte daar boven.
Het is zaterdag en alle vrouwen zijn druk doende met de was in kleine stroompjes langs de kant van de weg. Kinderen spelen heerlijk bij de waterval die door alle regen nu een grote poel heeft gevormd om in te zwemmen. Zelfde dag rijd ik 2 uur over zeer slecht begaanbare weg met een gids naar het dorpje Jupu, waar een oude dame ( kleindochter van de dorpoudste) in het Engels uitleg geeft over haar dorp, gewoonten en tradities. Zij leerde nog Engels bij de missionarissen. Tegenwoordig geen gratis onderwijs meer en nu zorgt zij samen met andere vrouwen dat kinderen van hun dorp ook onderwijs krijgen met de verkoop van ikatdoeken. Ik mocht binnen in het ceremoniële huis komen en kreeg uitleg over alle betekenissen van het houtsnijwerk. Geweldig hoe ze met veel liefde over haar stam sprak. In principe wordt de oudste zoon de opvolger mits hij aan 1 van de volgende eisen voldoet:
*Als 3 maanden oude baby moet je gaan huilen als je op 3 meter hoogte alleen op een plank wordt gelegd, zo niet dan
* Wordt je door een vreemde 3 rondjes om de hut gedragen> huilt de baby weer niet dan
* Wordt hij met hoofd tegen boom gestoten> niet huilen dan
* Krijgt hij een stukje bloedend kippenhart in zijn mond. Nog steeds geen gehuil dan is het een sukkel en wordt automatisch nr 2 de opvolger
Elke avond vanaf een uur of 7 valt elektriciteit uit en internet is er helemaal niet. Dus vroeg slapen en 6 uur op is dus geen enkel probleem. Ook om geld te pinnen moet ik 2 uur verderop pinnen. Ik had geluk, degene na mij kon al geen geld meer pinnen.
Voor mijn vlucht via Bali naar Bangkok besluit ik al om 6 uur te vertrekken omdat de weg tussen 8-12 geheel gesloten is i.v.m. de wegblokkade en rotsblok op de weg. Alles gaat zeer vlot waardoor ik nog even een vroege ochtendmarkt kan bezoeken met uitsluitend locals. Super leuk en genieten van alle kleuren, geuren en geluiden.
Op het vliegveldI van Bali breng ik de nacht door op een bankje, wat weer een geheel nieuwe ervaring voor me is en vermaak ik me prima met bekijken van alle toeristen en de winkeltjes. Vluchten gaan voorspoedig en tref ik Sjoerd, na 2 maanden alleen reizen, aan op Bangkok waarna we samen verder zullen reizen door Laos en Cambodja. Heerlijk elkaar weer te zien.